woensdag 21 oktober 2009

Vrijdag 16 oktober

Vandaag de laatste volle dag hier. We gaan lekker genieten van een ontbijtje bij de buren van het hotel. Ik neem lekkere pancakes met pineapple! Smaakt prima hoor in de ochtend.

We gaan zometeen naar de Railway station en daar gaan we met de trein een scenic route doen door/tussen en over de bergen. We moeten een half uurtje rijden en als we daar aankomen zien we een mooi oud station en we wachten op de trein. Via een lift wordt ik in de trein geholpen, ook al weer zo goed aangepast! En dan ALL ABOARD!!

We vertrekken. Het is geen stoomtrein, we’ll een beetje jammer, maar we’ll een mooie oude dieseltrein. We komen tijdens de route door 14 tunnels die destijds allemaal met de hand uitgegraven zijn.

Alleen met behulp van ezels en andere werkdieren werden de brokstukken en de bomen vervoerd die moesten wijken voor deze spoorrails. De uitzichten zijn werkelijk prachtig. We komen langs de eerste waterval, wat normaliter een groot spektakel is vooral als het geregent heeft. Dat heeft het hier in tijden niet dus er komt een miezerig straaltje water naar beneden, we’ll genoeg om te zien dat het een waterval is. Dus....goedgekeurd, mooi om te zien.

We rijden over bruggen en kijken dan diep in het ravijn, wat een uitzicht zeg, die bomen, die verschillende kleuren, dieptes, water enz. Heel gaaf.

in de verte zie je al een glimp van de 2e waterval, de barrongorge. Ook deze heeft normaliter veel meer water maar is we’ll groter dan de andere. Hopelijk gaat het snel regenen, dat kan de natuur hier goed gebruiken, is echt kurkdroog.

We komen aan op het station, Kuranda, en gaan in dit dorpje nog even shoppen en kijken bij diverse aborigals artworkshops. Facinerend om te zien hoe mooi ze bv boomerangs en rithimsticks beschilderen door middel van dotpainting. een urenlang klusje.

Na wat winkels en marktjes is het tijd om wat te eten. We gaan in het rainforest restaurant eten en krijgen plaatsen toegewezen op het terras wat uitkijkt over de bomen. Heel erg mooi. Na deze lunch gaan we op weg naar de Skyrail, een 7,5 km lange kabelbaan over en door het tropisch regenwoud. Wouw, wat een uitzicht. Ontzettend gaaf om te zien en te horen want je gaat over de boomtoppen heen en daar zitten natuurlijk nogal wat vogels. Op 2 uitkijkposten mag je uitstappen en bij de lookouts zien we de waterval die in de trein ook zagen maar dan van boven. Heel mooi, je hoort hem nu ook beter. Wat moet dit prachtig zijn , en een kabaal, als het geregent heeft en de waterval afmetingen aannneemt die je niet voor mogelijk houdt. Indrukwekkend om te zien.

Op de weg naar het eindstation wat tevens ook het hoogste punt is van de kabelbaan kan je uitkijken over de stad Cairns, en wij zitten in Palm Cove waar 2 eilanden liggen die je vanaf hier ook prima kunt zien. Erg leuk, de luchthaven en mooi uitzicht over de bergen. Helaas kunnen we het great barrier reef niet zien om dat er een grote dikke rookwolk hangt over de zee die vanuit de bergen word verspreid. Er zal we’ll ergens weer een flinke brand woeden.



Op de terugweg naar het hotel horen we dat er in de goldcoast branden zijn ontstaan en dat er veel mensen geevacueerd moeten worden. Hopelijk is het voor ons geen belemmering morgen met het opstijgen in Cairns.
Dit was een super mooie ervaring, en moe, maar voldaan keren we terug naar Palm Cove waar we nog even lekker gaan zwemmen in de oceaan. Dit wordt mijn eerste keer zwemmen in de oceaan ,(snorkelen niet meegeteld) waarbij ik via een bootramp mezelf bijna met stoel en al in de oceaan laat vallen. Wat is dat warm zeg, het zeewateris 28 graden. Onvoorstelbaar dat dit zo kan. Het wordt hier in Palm Cove ook niet kouder dan 20 graden in de winter maar goed... Dit is net een warm bad waar je in zwemt. Genieten.


We gaan terug naar de kamer en gaan beginnen met het inpakken van de koffer voor de terugreis. Ik heb hier zo'n moeite mee, vind op vakantie gaan prima maar.....die koffer!weet nooit hoe ik die het handigst in moet pakken. Na wat gerommel in de koffer en ook onze magen gaan we eten bij een bar en grill een stukje verderop in de straat. Heerlijk zitten eten en even nog genieten van de laatste paar uur in het warme australie. We gaan ook nog gezellig wat drinken in het café en dan is het zo weer bedtijd. Morgen gaan we naar het vliegveld, en daar gaan we ook nog even naar het visitorscentrum van de flying doctors. vind ik superleuk want door die serie is mijn fascinaties voor Australie ontstaan. Hopelijk gaat alles goed met vliegen, geen vertraging etc.

Donderdag 15 oktober

Als we wakker worden ruiken we een brandlucht, bij het openen van de gordijnen is ons mooie uitzicht op zee totaal verdwenen, alles staat onder de rook waardoor het mistig is. We informeren bij het hotel wat er aan de hand is, en ze denken dat het komt van de branden die verderop woeden. Gisteravond kon je het al zien op het nieuws. Waarschijnlijk met de wind meegevoerd naar hier, Wat moet het daar dan verschrikkelijk zijn he. aan de voorkant van het hotel staan huizen met daarachter bomen, die je bijna niet ziet vanwege de rook.

Vanochtend hebben we lekker bij de plaatselijke bar/café een heerlijk ontbijtje gehad, lekker met een smoothie met lime,pineapple en apple. Dat ga ik zeker missen die lekkere sapjes.

Na het ontbijt rijden we naa Palm Cove, dat ligt 25 km van Cairns af.
Overal zien en ruiken we de dikke rook onderweg, de bergen zijn bijna niet te zien. Heel raar. Op het locale nieuws horen we dat er ook in Cairns branden zijn, of dat het zo droog is dat dit elk moment kan gebeuren. We’ll een beetje beangstigend om te horen omdat wij die kant op gaan.

Het landschap is wederom prachtig, mooie uitzichten (jammer van de rook, maar contouren zichtbaar) Als we bij Cairns in de buurt komen wordt het uitzicht gelukkig weer beter, de rook trekt de andere kant op. Landschap verandert nu in een drukke winkelstraat met heel veel auto's, winkels etc, 20 meter terug en je zat nog in de bergen, prachtig. Dan rijden we Palm Cove binnen.
Daar aangekomen hebben we een prima hotel met aan de overkant wederom het strand, en een heerlijke grote luxe kamer. Ik heb de hele reis nog geslapen in de 1 persoonsbedden, en Nienke de dubbele. Nu is het mijn beurt en neem ik dat grote bed zodat ik straks nog wat tv kan kijken. Hoop dat ik mezelf vannacht nog terug kan vinden!

We gaan een wandeling maken in Palm Cove, maar helaas blijkt dit stadje niet echt rolstoelvriendelijk, er is een winkelcentrum maar dat is bovenaan een grote trap, geen lift te bekennen, dus helaas, daar kan ik niet in. Dit is ook het eerste stadje waar ik dit mee maak, voor de rest was het overal perfect toegankelijk. We gaan nog een stukje verder en komen eigenlijk geen leuke shops meer tegen, dus besluiten we terug te gaan en even bij het hotel de tour te boeken voor morgen. We gaan met de Skyrail en de Railway. Schijnt prachtig te zijn. Vol verwachting dus...

We gaan lekker wat eten bij het restaurant naast het hotel en genieten lekker van de schaduw, het lopen in de zon ging prima maar het is we’ll 32 graden, dus schaduw is heerlijk tijdens het eten. In de zee zie je 2 eilanden liggen, Double Island en nog een kleintje.

De zee is hier 28 graden warm, we gaan proberen om er in te zwemmen, althans ik proberen, Nienke kan er natuurlijk zo in. We pakken onze spullen en gaan richting de plek waar een bootramp is, ik kan er in komen maar we’ll met veel moeite, ik besluit het niet te doen omdat we dadelijk ook nog naar Cairns gaan en ik dan geen energie meer over heb. Morgen een nieuwe poging. Nienke gaat we’ll lekker even in het water.
Het is nog warmer dan het zwembad van gisteren, ongeloofelijk zeg, 28 graden. er zitten hier ook hele rare vogels,zoals je wel ziet op de foto. 1 bekende, 1 onbekende!!


We gaan nog een stukje verder naar de pier en gaan even kijken of we vissen of iets zien rondom die pier.die zien we niet maar we’ll een arend die boven op een lamp zit. Hoog boven alles uit te kijken. Er loopt daar een jongen rond die een vis in zijn handen heeft en zwaait ermee zodat de arend hem zit. Ik denk bij mezelf, ja hoor, dat gaat die echt niet halen maar..... Jawel hoor evenlater komt hij aanvliegen en haalt zo de vis van de paal af. Prachtig om te zien, wat een beest zeg. Met de vis tussen zijn poten geklemd vliegt de adelaar terug naar zijn plek op de lamp en gaat hem daar lekker op zitten eten.



We lopen weer terug naar het hotel en gaan ons klaarmaken om naar Cairns te gaan, er is daar een nightmarket en ook zijn er natuurlijk diverse winkeltjes open waar we graag nog even gaan neuzen. Het is erg gezellig en we kopen nog wat laatste souvenirs, ik ben eindelijk geslaagd voor een mooie trui.
We gaan daarna eten bij een Mexicaan. Ik heb alleen niet zo'n honger, ben een beetje misselijk. Ik ben vanmiddag gestoken door iets en kan zomaar zijn dat dat daar van komt. Ik weet niet wat het is geweest, maar prettig voelt het niet.

Na het eten rijden we weer terug naar PalmCove en daar zit ik nu dit te typen. Morgen gaan we dus nog met de trein en die kabelbaan. En dan....zit het erop, we gaan zaterdag weer terug naar nederland. Ik wil niet, voel me hier prima, lekker warm, minder pijn etc. Maar ja, morgen eerst nog lekker genieten en dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen van dit geweldige land.

woensdag 14 oktober, townsville naar Mission Beach

Het is vandaag de laatste dag van meer dan 200 km. Morgen is het nog 165km naar Palm Cove, bij Cairns.

Vanochtend lekker vroeg wakker, heerlijk geslapen. we gaan lekker douchen en gaan daarna bij de bakker aan de overkant van het hotel een lekker broodje halen wat we gaan opeten aan het strand. Een heel mooi strand in Townsville, er ligt ook een zwembad bij waar je altijd veilig kan zwemmen zonder kwallen enz. Als je in dat bad ligt kijk je zo uit op de zee.

Erg mooi, een lekker relaxende plek om ons broodje te eten. Het is half negen en dus nog niet zo heet in de volle zon, het is we’ll al 25 graden of meer, maar de zon is nog niet zo krachtig als later op de middag.
Na ons heerlijk ontbijt gaan we op weg naar Mission Beach, we hopen daar rond de lunch aan te komen zodat we daarna lekker kunnen relaxen bij het zwembad of bij de zee.

We rijden wederom door prachtig gebied, helaas is er we’ll al veel rook te zien op diverse plekken, wat duid op bosbranden. Er is bij een bepaald gedeelte rondom en berggebied bijna niks te zien van de bergen vanwege de rook.

De lekkere warme zon waar wij van genieten laat zijn keerzijde dus duidelijk zien. Gevaarlijk en verwoestend. We rijden verder door en ik zie een adelaar boven ons, een paar kilometer verderop zitten er weer 2 bij elkaar op de weg en vliegen dus op als wij er aankomen. Wat een prachtige vogels zeg. Enorm groot maar zo indrukwekkend om te zien. De rest van het landschap is hetzelfde als andere dagen, bergen, kale vlaktes, rietsuiker velden. Als we bijna in Mission Beach zijn ziet Nienke een Cassowary lopen en heeft ook nog een kleintje bij zich! Uniek om te zien omdat deze vogels bijna uitgestorven zijn.

We stoppen (op de snelweg) waar het gelukkig niet druk is en we niemand achter ons zien en het lukt me om mooie foto's ervan te maken. Dan duikt er achter ons een auto op en Nienke trapt op het gas en OFF WE GO! Even later zien we een bordje waarop staat dat we door een gebied rijden waar de Cassowary beschermd wordt, er staan enorm leuke borden langs de weg, grappig gewoon hoeveel verschillende soorten ik hier al gezien heb.



De snelweg hier in Australie betekent niet dat je hier 120 kunt rijden, sterker nog, harder dan 100 of 110 mag niet, en de snelweg is eigenlijk de grote doorgaande weg van plaats naar plaats. De snelweg gaat ook gewoon door die plaatsjes dus je komt overal leuke plaatsjes tegen, de een wat groter, de ander ben je al voorbij als je de naam ervan hebt uitgesproken. Heel leuke huisjes, diverse soorten, maten en kleuren. Hier kan alles, volgens mij hebben ze geen welstandscommissie of iets dergelijks. Er is er werkelijk geen 1 hetzelfde. Er wordt ook veel gewerkt op de snelweg en dan staan er meestal vrouwen op het hete asfalt met een bordje met daarop STOP of SLOW.

Onvoorstelbaar dat ze dat de hele dag doen in de brandende zon. Zo kan het zomaar gebeuren dat je in de bergen rijd en ineens in een file staat op een VERRY STEEP CLIME. We kunnen er we’ll om lachen omdat het uniek is om mee te maken. Je rijdt hier soms ook kilometers zonder iemand voor je of achter je te hebben rijden.

Aangekomen in Mission Beach, wat een heel klein gezellig plaatsje is, waar 10 winkeltjes zitten en een stuk of 3 cafe's, gaan we inchecken bij ons hotel. Het heet Castaway on the beach, en dat is het ook, het uitzicht in de achtertuin is de zee. Prachtig, je hoort op de kamer gewoon de golven. Er is een heerlijk zwembad bij dat uitkijkt op de zee! Dat gaan we straks zeker uitproberen. De hotelkamer is echt BIG, prima aangepast, heel netjes.

We gaan wat rondkijken en eten in Mission Beach en komen uit bij een café waar we een drankje bestellen, en dat wordt gebracht door een jongedame die heel goed nederlands spreekt, of ja, Belgisch. Haar ouders wonen in Griendtsveen! Wat is de wereld klein he. Zij is zelf al sinds februari aan het backpacken en werkt nu 3 maanden in dat café. Ze gaat in november weer verder, had even een break nodig van al dat rondtrekken.

We eten hier nog een lekkere pizza en gaan daarna nog wat winkeltjes bekijken. Niks bijzonders, maar we’ll leuk om even te zien. ik koop hier wee r een paar ansichtkaarten, heb er van elke plaats nog weten te kopen alleen niet in Townsville. Die komen dadelijk allemaal in mijn scrapbook.

We gaan terug naar het hotel, en zien dan een mangoboom, met prachtige grote mangos. En ook palmbomen met vruchten. We lopen snel terug want de zon brandt en het is erg heet.Tijd voor een lekkere duik in het zwembad. We installeren ons op de ligbedjes en gaan lekker even zwemmen want het is verry HOT. Even in de zon en dan weer afkoelen anders houd je het niet vol.

Vanavond eten we lekker in het hotel, wat erg lekker was, maar ook we’ll het duurste eten tot nu toe. Nu weer op de hotelkamer en we zien op de televisie dat er al veel branden zijn en dat er mensen geevacueerd moeten worden. Het is in de buurt van Brisbane. Vreselijk om te zien, al die ongeruste mensen die mogelijk hun huis gaan verliezen, en wij vieren hier lekker onze vakantie. THAT’S LIFE!